Kiedy myślisz o okularach przeciwsłonecznych, najprawdopodobniej masz przed oczami jeden z kultowych modeli marki Ray-Ban. Dzieje się tak dlatego, że od 80 lat Ray-Ban produkuje okulary przeciwsłoneczne, które noszą ludzie z różnych środowisk. Okulary przeciwsłoneczne Ray-Ban można zauważyć wszędzie wśród przechodniów na ulicy czy wśród uczestników imprez na czerwonym dywanie.

Historia i filozofia miarki

Podobnie jak wiele innych znanych marek, Ray-Ban rozpoczął swoją działalność w branży wojskowej. W połowie lat trzydziestych technologia wojskowa rozwijała się tak szybko, jak szybko wschodzi słońce, a piloci Sił Powietrznych USA osiągali większe wysokości niż kiedykolwiek wcześniej. Jednak wraz z tymi postępami pojawiły się problemy - piloci skarżyli się, że intensywne, rażące promienie słoneczne na tych nowych wysokościach powodowały dekoncentrację, mdłości i bóle głowy.

To skłoniło pułkownika Korpusu Powietrznego Armii Stanów Zjednoczonych, Johna A. Macready'ego, do skorzystania z pomocy znakomitych optyków, firmy Bausch & Lomb z Rochester w stanie Nowy Jork, w celu zaprojektowania pary lotniczych okularów przeciwsłonecznych, które rozwiązałyby te problemy.

Prototyp nazwany "Anti-glare" został wyprodukowany w 1936 roku. Posiadał on plastikowe oprawki i zielone plastikowe soczewki, które chroniły oczy przed ostrym światłem słonecznym ograniczającym widoczność. Ta nowa para okularów przeciwsłonecznych trafiła do powszechnej sprzedaży w 1937 roku, a po wprowadzeniu metalowych oprawek, w 1938 roku zostały ochrzczone mianem "Ray-Ban Aviator".

Firma Ray-Ban kontynuowała dostawy okularów dla wojsk amerykańskich i alianckich przez cały okres II wojny światowej, zawsze ulepszając swoje okulary przeciwsłoneczne. Dzięki innowacjom, takim jak soczewki odporne na uderzenia i lustra gradientowe, które posiadały powłokę ochronną na górnej, ale niepowlekaną dolną część soczewki, aby zwiększyć widoczność paneli kontrolnych samolotu. Rozwój marki nie zatrzymał się jednak po zakończeniu konfliktu. W latach pięćdziesiątych do linii Ray-Ban dodawano kolejne modele - w tym najbardziej kultowy projekt Ray-Ban -

.

Wprowadzony na rynek w 1952 roku model Wayfarer posiadał znacznie grubszą, plastikową oprawkę i mniejsze soczewki. Od razu zyskały popularność, zwłaszcza gdy James Dean wystąpił w nich w filmie "Buntownik bez powodu" z 1955 roku. W tym momencie firma Ray-Ban stała się już domową marką, a każdy, od hollywoodzkich gwiazd po listonoszy, nosił ich okulary przeciwsłoneczne.

Bum modowy lat sześćdziesiątych sprawił, że marka osiągnęła nowe szczyty sukcesu, a katalog z 1969 roku oferował pięćdziesiąt różnych modeli. Przez następne sześć dekad okulary przeciwsłoneczne Ray-Ban wciąż pojawiały się w popkulturze. Clint Eastwood nosił parę Ray-Ban Balamora w filmie Brudny Harry, a Tom Cruise założył parę Aviatorów w filmie Top Gun. Gitarzysta Johnny Marr z zespołu The Smiths nosił okulary przeciwsłoneczne Ray-Ban 'Signet', a Bob Dylan praktycznie nie rozstawał się z parą Wayfarerów.

Chociaż marka Ray-Ban ugruntowała swoją pozycję w modzie i popkulturze, nadal produkowano funkcjonalne i praktyczne projekty. Okulary przeciwsłoneczne do wspinaczki ze skórzanymi osłonami bocznymi i soczewki Ambermetic, które zmieniały kolor, aby dostosować się do zmiennych warunków oświetleniowych, to tylko przykłady innowa